Język szwedzki należy do grupy skandynawskiej języków germańskich. Posługuje się nim ponad 8 mln osób, zamieszkujących Szwecję i zachodnią Finlandię (Wyspy Alandzkie). Język urzędowy w Szwecji i w Finlandii (obok fińskiego).
Obecnie funkcjonują dwa zespoły dialektów: w Szwecji i Finlandii.
Nauka szwedzkiego najłatwiej przychodzi osobom znającym już inny język germański. Jednak początkowo niektóre przeszkody trudno pokonać nawet najzdolniejszym uczniom. Niełatwo przyswoić sobie szwedzką fonetykę i melodię zdania, ponieważ zakłada ona istnienie dwóch akcentów tonalnych, które czasami całkowicie zmieniają znaczenie słów.

Alfabet szwedzki

A [długie a]
B [be]
C [jak k jeśli poprzedza spółgłoskę lub a, o, u bądź å, jak s jeśli poprzedza e, i, y, ä albo ö]
D [de]
E [długie jak francuskie é, krótkie jak polskie e]
F [ef]
G [jak g jeśli poprzedza spółgłoskę lub a, o, u, bądź å, jak j jeśli występuje przed e, i, y, ä lub ö]
H [ho]
I [długie jak „wydłużone” polskie ii, krótkie pomiędzy polskim i a y]
J [ji]
K [jak k jeśli poprzedza spółgłoskę lub a, o, u bądź å, zbliżone do polskiego ś jeśli występuje przed e, i, y, ä lub ö]
L [el]
M [em]
N [en]
O [długie jak „wydłużone” polskie uu, krótkie pomiędzy polskim o i a]
P [pe]
Q [kü]
R [er]
S [es]
T [te]
U [długie pomiędzy polskim u i y, jak polskie u]
V [ve]
W [dubelve]
X [ks]
Y [podobne do niemieckiego ü]
Z [jak polskie s]
Å [długie zbliżone do polskiego o, krótkie pomiędzy o i a ]
Ä [długie zbliżone do ea, krótkie jak szybko wymówione e]
Ö [długie pomiędzy polskim o i e, krótkie pomiędzy polskim e i a]

Wymowa

Pod względem wymowy język szwedzki różni się w znacznym stopniu od języka polskiego. Występują tu przede wszystkim długie i krótkie samogłoski, a także spółgłoski o charakterystycznym brzmieniu. Wymowa niektórych spółgłosek zmienia się, jeśli następują po nich samogłoski e, i, y, ä lub ö.

Materiał opracowany na podstawie Język szwedzki. Kurs podstawowy.